Cyc-Auto. Historia

Ze swą niezwykłą konstrukcją Cyc-Auto okazało się w latach trzydziestych pojazdem przełomowym. W Wielkiej Brytanii zapoczątkowało cały nowy gatunek lekkich motocykli.

Jest to też pojazd niezwykle rzadki; wytwórnia funkcjonowała ledwie parę lat, nim została przejęta przez firmę Scott. Jest znacznie prostszy niż Cyc-Auto sprzedawane później przez Scotta, ale równie poszukiwany przez kolekcjonerów.

Pojazdy motorowe o silnikach małej pojemności były popularne w całej Europie, jedynie w Wielkiej Brytanii system opłat nie promował takich konstrukcji. Zmieniło się to w roku 1937, po wprowadzeniu w życie budżetu Philipa Snowdena, ówczesnego kanclerza skarbu.

Cyc-Auto było pierwszą odpowiedzią na te zmiany i zwiastunem pojawienia się nowego gatunku pojazdów motorowych, określanych później terminem „autocycle”. Ponieważ nie było żadnych wzorów, projektant tego pojazdu, Wallington Butt, zaczął od zera. Punktem wyjścia był zwykły rower, do którego miał zostać dodany niewielkiej pojemności silnik wspomagający – pomysł prosty i sensowny. Jednak od tego momentu projekt stał się wręcz wizjonerski!

W marcu 1934 roku weszła na rynek pierwsza wersja z ramą „A” o kształcie rombu, rok później pojawiła się damka - rama „B”. W 1936 obie ramy, damska i męska, zostały obniżone. Przeprojektowane ramy oznaczono symbolami „C” i „D”. Dodano też tłumik i wprowadzono zmiany w systemie smarowania. W tym samym roku pojawiły się też trzy dodatkowe modele z wózkami bocznymi (stosowano w nich ramy typu „S”, będące wariacją ram „D”). W 1937 roku do nazwy pojazdu dodano końcówkę „V”, ponieważ zaczęto wtedy stosować silniki Villiersa z iskrownikiem w kole zamachowym.

Ponieważ pojawiła się konkurencja, m.in. ze strony G.H. Jonesa, sprzedaż rowerów Cyc-Auto zmniejszyła się i w końcu w 1938 doszło do przejęcia firmy przez Scott Engineering & Motorcycle Company. Produkcja została wtedy przeniesiona do Acton. Scott wprowadził nowe ramy opatrzone symbolem „J” i własny silnik ze sprzęgłem, produkowany wcześniej w warsztatach Shipley'a w Yorkshire. Przez krótki czas, w okresie przejściowym, była dostępna równolegle także wersja z silnikiem Villiersa. Od 1939 Scott miał w sprzedaży pięć różnych modeli z własnymi silnikami o pojemności 98 cm3: wersję damską i męską w odmianie Standard i deLuxe oraz wersję bagażową. Dalszy rozwój tych pojazdów przerwała druga wojna światowa. Produkcję jednego z modeli, damki deLuxe, wznowiono w 1948, zmieniwszy tylko wydech. Zakończono ją w roku 1958.